၁၉၆၂ ခု၊ မတ္လ (၂) ရက္ေန႔သည္ ျမန္မာ့သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ၌ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေသာ ေန႔တေန႔ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို နိဂံုးခ်ဳပ္၍ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရ စတင္ေပၚထြန္းခဲ့ေသာ ေန႔တေန႔လည္း ျဖစ္ေလသည္။ မွန္ေပသည္။ ထိုေန႔နံနက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း ဦးေဆာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ (၀ါ) စစ္အာဏာရွင္တို႔သည္ သမၼတ ဦး၀င္းေမာင္၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၊ ၀န္ႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ သခင္တင္၊ ေဒါက္ တာဦးဧေမာင္၊ ဦးရာရွစ္၊ ဦးဘေစာ၊ သခင္တင္ေမာင္၊ ဦးသြင္၊ စ၀္ခြန္ခ်ိဳ၊ စ၀္၀ဏၰ၊ ေဒါက္တာ ေစာလွထြန္း၊ ဦး ဇာရဲလ်န္၊ ဦးဘၿမိဳင္၊ ႏိုင္ေအာင္ထြန္း၊ တရာ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးျမင့္သိန္း၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ မန္းဘဆိုင္၊ လူ မ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ စ၀္ခြန္ၾကည္၊ ေညာင္ေ႐ႊေစာ္ဘြား စ၀္ေ႐ႊသိုက္၊ မိုးနဲေစာ္ဘြား စ၀္ျပည့္၊ လဲခ်င္းေစာ္ ဘြား စ၀္ႏြဲ၊ သာမိုင္းခမ္းေစာ္ဘြား စ၀္ထြန္းေအး၊ က်ိဳင္းတံုေစာ္ဘြား စ၀္ဆိုင္းလံု၊ မြန္းလြန္းေစာ္ဘြား စ၀္ခြန္ကိုး၊ မိုင္းခြန္ေစာ္ဘြားစ၀္ၾကည္၊ ေက်းသီးမန္းစံေစာ္ဘြား စ၀္ေ႐ႊမံႈ၊ ေဘာ္ေစာ္ဘြား စ၀္ခြန္ေအာင္၊ လြိဳင္လင္ေစာ္ ဘြား စ၀္မိုးေက်ာ္၊ ပင္းတယေစာ္ဘြား စ၀္၀င္းၾကည္၊ ႐ြာငံေစာ္ဘြား စ၀္ခြန္ရီ၊ မိုင္းပန္ေစာ္ဘြား စ၀္ေ႐ႊၾကည္၊ စ ကားေစာ္ဘြား စ၀္ခြန္ၫြန္႔၊ မိုင္းလံုေစာ္ဘြား စ၀္မန္လစ္၊ စ၀္ခြန္ထီး၊ စ၀္မန္ဖ (သိႏၵီေျမာက္ပိုင္းအမတ္)၊ စ၀္ ေအာင္ပူး (လြိဳင္လင္အေရွ႕ပုိင္းအမတ္)၊ ဦးစံျမတ္ (လိြဳင္လင္အေနာက္ပိုင္းအမတ္)၊ စ၀္ေက်ာ္ေခါင္ (လြိဳင္လင္ အလယ္ပိုင္းအမတ္)၊ ဦးခ်စ္ (လြိဳင္လင္ေတာင္ပိုင္းအမတ္)၊ ဦးရီေရာင္း (က်ိဳင္းတံုေျမာက္ပိုင္းအမတ္)၊ ဦးခြန္ ေနာ္ (က်ိဳင္းတံုအေနာက္ပိုင္းအမတ္)၊ ဦးျဖဴ (မိုင္းပြန္အမတ္)၊ ဦးေက်ာ္စိန္ (သာမိုင္းစမ္းအမတ္)၊ ဦးလြန္း (စ ကားအမတ္)၊ ဦးအမ္ေဇာ္လ (ကြတ္ခိုင္အမတ္)၊ ဦးစိန္ (ကယား)၊ ဦးထြန္းျမင့္ (ေတာင္ႀကီး)၊ ဦး ၾကာပု၊ ဦးျမတ္ ဖူး၊ ဦးစိုးေမာင္၊ ဦးခ်စ္ဦး၊ ဦးသန္းတင္၊ ဦးတင္ေအာင္တို႔ကို ဖမ္းဆီး၍ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို သိမ္းယူလိုက္ေလ သည္။
သို႔ကလို စစ္တပ္မွ အာဏာသိမ္းယူလိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္မ်ားႏွင့္အတူ ျပည္သူတို႔အား စီတန္းလမ္း ေလွ်ာက္၍ ဆႏၵျပပြဲမ်ားမျပဳလုပ္ၾကရန္ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္မ်ားကို သတင္းစာမ်ားတြင္ ထည့္သြင္းေဖၚျပခဲ့သည္။ ဆႏၵျပလွ်င္ အေရးယူမည္ဟုလည္း ေနာက္ဆက္တြဲသတိေပးထား၏။ ေၾကညာခ်က္မ်ားကို ဖတ္႐ႈ႐ံုျဖင့္ စစ္ တပ္က အာဏာသိမ္းေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ကို ဆန္႔က်င္မႈမ်ား ေပၚထြက္လာမည္ကို ဗိုလ္ေန၀င္းႏွင့္ စစ္အာ ဏာပိုင္တို႔သည္ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနသည္မွာ သိသာထင္ရွားလွေပသည္။
အိမ္ေစာင့္အစိုးရေခတ္ (၁၉၅၈-၆၀) တြင္ ကိုကိုးကြၽန္း အက်ဥ္းေထာင္ႀကီးကို ေဆာက္လုပ္ကာ ဒီမိုကေရစီ လိုလားသူမ်ားႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္အေရာင္အေသြးရွိသူမ်ား
ရဲ၀ံ့ျပတ္သားစြာ ေၾကညာေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွာ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ တကၠသိုလ္ တပ္ဦးသစ္၊ ရန္ကုန္ခ႐ိုင္ေက်ာင္းသားမ်ား
ထို႔ေနာက္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၄) ရက္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းစည္းကမ္းသစ္မ်ား ကိုထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။ အဆိုပါစည္းကမ္းသစ္မ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပလႈပ္ရွားမႈမ်ား ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔လာခဲ့သည္။ ဇူလိုင္လ (၅) ရက္ေန႔တြင္ ကမာ႐ြတ္ရဲစခန္းေရွ႕တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စီတန္းဆႏၵျပၾက သည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရဲတို႔က ေသနတ္ႏွင့္ပစ္ခတ္ လူစုခြဲၾကသည္။ ေက်ာင္းသားတဦး ဒဏ္ရာရရွိသျဖင့္ ေဆး႐ံုသို႔ပို႔ရေသာအခါတြင္ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ပိုမိုျပင္းထန္လာသျဖင့္ ရန္ကုန္ခ႐ိုင္ ရာဇ၀တ္တရားသူႀကီးက က မာ႐ြတ္အ၀ိုင္းႀကီးနယ္ေျမအား ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ျပန္ၿပိး၊ တကၠသိုလ္နယ္ေျမအတြင္း ေန၀င္မီးၿငိမ္းအမိန္႔ ထုတ္ ျပန္ေလသည္။
ထိုေန႔၌ပင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား
ထိုစဥ္က တကၠသိုလ္တ၀ိုက္တြင္ တပ္စြဲထားေသာ စစ္တပ္မ်ားကို ကြပ္ကဲေနသူ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး စိန္လြင္က တပ္သားမ်ားအား အဆင့္ဆင့္ အမိန္႔ေပးသျဖင့္ လက္နက္မပါဘဲ မိမိတို႔အေဆာင္တြင္း၌ စု႐ံုးဆႏၵျပေနသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အစုလိုက္ ရက္စက္စြာ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ ဆႏၵျပရာတြင္ ပါ၀င္ျခင္းမရွိ သည့္ အ ေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားမ်ားကိုပါ ေတြ႔ရာသခ်ႋဳင္း ဓားမဆိုင္းဘဲ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ၾကသည္။
စစ္တပ္သည္ ဂ်ီသရီးေမာင္းျပန္ေသနတ္သစ္မ်ား
တကၠသိုလ္သမဂၢ အေဆာက္အဦႀကီးသည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၏ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အေဆာက္အဦျဖစ္သည္ သာမက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးခံတပ္ႀကီးအျ
ေနာက္ပိုင္း တကသအသင္းကို ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ကိုသိန္း ေဖႏွင့္ ကိုရာရွစ္တို႔ တက္လာခ်ိန္မွစတင္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕တိုက္ပြဲ၊ နယ္ခ်ဲ႕ခံတပ္အေဆာက္အဦႀကီး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၁၃၀၀ ျပည့္ႏွစ္အေရးေတာ္ပံုမွ အဂၤလိပ္တို႔အား လက္နက္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ႏွင္ထုတ္မႈအထိ အရွိန္အဟုန္ ျပင္း ထန္ခဲ့သျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမ်ား၏ ေအာင္ဗိမာန္ႀကီးအျဖစ္ ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုးက ဂုဏ္ယူခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရအမ်ားစုသည္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က တကသ လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ပါ၀င္ျခင္းမရွိခဲ့သလို၊ ျပည္သူလူထုက ကိုးစားေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အျမဲ မနာလိုျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တကသေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားရာ ဘူမိနက္သန္ တကသအေဆာက္အဦႀကီး ကို ၿဖိဳဖ်က္ရန္ အျမဲဆင္ၾကံၾကံ႐ြယ္လ်က္ရွိသည္။
ထို႔ေနာက္ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔က ေက်ာင္းသားမ်ားကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္စဥ္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မ်ား ေသဆံုးျခင္းမရွိ၊ အခ်ဳိ႕မွာ ဖမ္းဆီး၍ပင္ မမိေသးဘဲ တကသ အေဆာက္အဦ မ်က္ႏွာၾကက္တြင္ ပုန္း ေအာင္းေနသည္ဟု သတင္းကို ဗိုလ္ေန၀င္းသိရွိေသာအခါ တကသေခါင္းေဆာင္မွန္သမွ်ကို သတ္ျဖတ္ရန္ႏွင့္ တကသ အေဆာက္အဦႀကီးကိုပါ ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔တြင္ အၿပီးအျပတ္ ဖ်က္ဆီးရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့ေလသည္။ သမဂၢ႐ံုးကို ၿဖိဳဖ်က္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ေန၀င္းဥကၠ႒အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ေနေသာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက “စည္း မဲ့ကမ္းမဲ့ဘ၀ကို ျပင္ရမည့္တာ၀န္သည္ မိမိတို႔အေပၚက်ေရာက္ေနသျဖင့္ တပ္မေတာ္၏အား တစိတ္တေဒသ ကိုသံုး၍ ေျဖရွင္းလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္” ဟု ေၾကညာခဲ့၏။ ထိုေၾကညာခ်က္မွာ စစ္တပ္ကို အံတုလွ်င္ ယခုထက္ ႀကီးမားေသာ လက္နက္အင္အားႏွင့္ ေျဖရွင္းမည္ဟု ရာဇသံေပးသည့္သေဘာ သက္၀င္၏။
ထို႔ျပင္ တကသအေဆာက္အဦကို ဖ်က္ဆီးၿပီးေနာက္ ျပည္သူတို႔အား အသံလႊင့္မိန္႔ခြန္းေျပာရာတြင္ သူက သတ္ျဖတ္လိုက္ေသာ ေက်ာင္းသားငယ္ကေလးမ်ားသည္ လက္နက္ဟူ၍ အပ္တိုတေခ်ာင္းမွ မရွိၾကသည္ကို သိပါလ်က္ႏွင့္ လက္နက္ကိုင္သူပုန္အဖြဲ႔ႀကီးကို ရင္ဆိုင္ေနသည့္သဖြယ္ပံုႀကီးခ်ဲ႕
မတရားက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးအတြက္ တစိမ့္စိမ့္ ေၾကာက္ဒူးတုန္လာၾကေသာအခါ တရားခံသည္ မိ မိမဟုတ္ပါ။ တဦးကိုတဦးက လက္ညႇိဳးထိုး၍ အျပစ္ဖို႔ရင္း မိမိ၌ အျပစ္မရွိေၾကာင္း ထုေခ်မႈမ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းႏွင့္ ဒုတိယဥကၠ႒ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ ႀကီးတို႔သည္ တဦးကိုတဦး တရားခံျဖစ္ေလဟန္ ေဖာ္ေကာင္လုပ္ၾကသည္မွာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ႀကီး၏ ထိပ္သီး စစ္သားရင့္မာႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ္
ထိုစဥ္က ဒုတိယကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္
“ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလွဟန္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ (ေန၀င္း) အိမ္လိုက္အသြား ပါေမာကၡဆရာႀကီး ဦးကာကို ဗိုလ္ လွဟန္က သမဂၢၿဖိဳဖို႔ အမိန္႔ရတယ္လို႔ေျပာတာ ထပ္ၾကားရေတာ့ အရဲစြန္႔ၿပီး ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးရွိရာ အသံလႊင့္႐ံုကို တယ္လီဖုန္းဆက္ၿပီး၊ အဲဒီကိစၥကို ရပ္ထားေပးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါ့မယ္ဆိုၿပီး၊ ဟိုေရာက္ေတာ့ လည္း ဘာမွမေျပာဘဲ မလိမ့္တပတ္နည္းနဲ႔ ထားခဲ့ပါတယ္” လို႔ ဗိုလ္မွဴးေအာင္ႀကီးသည္ သူ၏စာတမ္းတြင္ ေ၀့ လည္ေၾကာင္ပတ္ ေရးသားေျဖရွင္းထားေလသည္။
ဗိုလ္ေန၀င္းကလည္း တဖန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထိုကိစၥကို ေျဖရွင္းျပသည္။ သူ၏ ေနာက္ဆံုးေန႔ လူထုက လက္မခံ ေတာ့သျဖင့္ မဆလဥကၠ႒ႀကီးရာထူးမွ ထြက္ေပးရေသာ ၁၉၈၈ ခု၊ ဇူလိုင္လ (၂၃) ရက္ အေရးေပၚပါတီညီလာ ခံတြင္ “အခု ျပည္မွာျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အေရးအခင္းဟာ (၁၆) ရက္ေန႔ကစၿပီး (၁၇) ရက္ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိရ ပါတယ္။ (၁၇) ရက္ေန႔ သိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ရဲတို႔၊ ေကာင္စီတို႔နဲ႔ပဲ ထိန္းလို႔ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ ခဲ့တယ္။ ေစာေစာက ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့ ေသြးထြက္သံယိုေတြ မျဖစ္ေအာင္ဆိုတဲ့အထဲမွာ တပ္မေတာ္ကို ဟို အေသးအဖြဲကေလးလည္းသံုး၊ ဒီအေသးအဖြဲကေလးလည္းသံုး ဆိုတာမ်ဳိးမျဖစ္ရေအာင္ တကယ္လိုတဲ့အခါမွာ သံုးဆိုၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မသိဘဲနဲ႔ တပ္မေတာ္ကိုမသံုးပါနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္ေျပာထားတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ျပည္ ၿမိဳ႕ကိစၥဟာ ေအးမသြားဘဲနဲ႔ ေရာင့္တက္လာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ မေန႔ကေတာ့ ကို္င္း … စစ္တပ္၀င္ေပ ေတာ့ဆိုၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေစာေစာက ကြၽန္ေတာ္ ေျပာထားတာရွိတယ္။ ကြၽန္ ေတာ္ႏိုင္ငံေရးက အနားယူေတာ့မယ္။ အနားယူေတာ့မယ္ ဆိုေပမယ့္လို႔ ေနာင္အဖြဲ႔အစည္းေတြ တာ၀န္အ ျပည့္ ကြပ္ကဲႏိုင္တဲ့အထိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကို မပ်က္စီးရေအာင္၊ ကေသာင္းကနင္းမျဖစ္ရေအာင္ ဆက္ ထိန္းရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီထိန္းတဲ့အထဲမွာ တိုင္းျပည္တျပည္လံုး လူထုကို ကြၽန္ေတာ္သိေစခ်င္တယ္။ ေနာင္ကို လူစုလူေ၀းနဲ႔ ဆူဆူပူပူလုပ္လို႔ရွိရင္ေတာ့ စစ္တပ္ဆိုတာ ပစ္ရင္မွန္ေအာင္ပစ္တယ္၊ မိုးေပၚေထာင္ၿပီး ေျခာက္ တာ မပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေနာင္ကို ဆူဆူပူပူလုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ စစ္တပ္ကိုသံုးလို႔ရွိရင္ေတာ့ အဲဒါဆူတဲ့လူေတြ မသက္သာဘူးသာ မွတ္ေပေတာ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဒီကေနေျပာပါတယ္”
လူစုလူေ၀းေရွ႕မွာ ကြၽန္ေတာ္စကားေျပာတာ ယခုအႀကိမ္ဟာ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ ညီလာခံႏွင့္ ပတ္ သက္သည့္ အခ်က္အလက္ေတြ တင္ျပၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာင္းသားမ်ား ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တဖြဲ႔လံုးအေပၚ အထင္လြဲေနသည့္ အျဖစ္အပ်က္တခုကို တင္ျပပါရေစ။
တကၠသိုလ္သမဂၢအေဆာက္အဦကို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးခဲ့သည္ ကို အမ်ားသိၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ပထမ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔ညေန ကြၽန္ေတာ္ေဆာင္ရြက္သည့္အပိုင္း
ဆူပူသူေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ာ
(က) သမဂၢအေဆာက္အဦအတြင္းရွိသူမ်ားကိ
(ခ) အသာတၾကည္ထြက္၍အဖမ္းမခံပါက (ရီကြိဳင္းလက္ဂန္း) ျဖင့္ ပစ္ဖမ္းရန္၊ လိုအပ္ပါက (ရီကိြဳင္းလက္ ဂန္း) သံုးရန္။ အထက္ပါ အခ်က္တို႔ကို မေမွာင္ခင္ၿပီးေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ရန္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အေရးႀကီးတာကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါ့မယ္။ ထိုေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးရန္အတြက္ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ ဆံုးျဖတ္ ျခင္းတို႔တြင္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၀င္အခ်ဳိ႕တို
ထိုသူမ်ားမွာ လံုျခံဳေရးေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေက်ာ္စိုး၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီး လွဟန္၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေစာျမင့္ (မွဴးသ မိန္)၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဘနီ၊ အရာရွိမ်ားထဲမွ ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္လြင္၊ ရဲမင္းႀကီး ဦးဘေအး တို႔ျဖစ္ ပါတယ္။ ထိုသူတို႔အျပင္ အျခားလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ထိုဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔ သမဂၢအ ေဆာက္အဦကို ၿဖိဳလုိက္ေၾကာင္းသိၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးကို ေခၚ၍ေမးရာ (၇) ရက္ေန႔ ညေနက ကြၽန္ေတာ္ က သမဂၢအတြင္း၀င္ေရာက္ေနသည့္ ဆူပူသူေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဖမ္းဆီးရာတြင္ လိုအပ္လွ်င္ (ရီကြိဳင္းလက္ ဂန္း) ကို သံုးႏိုင္သည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကို သမဂၢအေဆာက္အဦ အဖ်က္ခိုင္းသည္ဟု ယူဆသျဖင့္ ဖ်က္လိုက္ သည္ဟုေျဖပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္လည္း စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈက်င့္သံုး
ေနာက္သံုးေလးလၾကာၿပီးေသာ္ ကြၽန္ေတာ္က အရက္မူးမူးနဲ႔ သမဂၢအေဆာက္အဦကိုဖ်က္ဖို႔ အမိန္႔ေပးတယ္ ဟု ႏိုင္ငံျခားသတင္းစာဆရာတို႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ ေျပာဆိုေနတာၾကားရလို႔ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးကို ကြၽန္ေတာ္အ ရက္မူးၿပီး ဖ်က္ဖို႔အမိန္႔ေပးတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တေယာက္တည္းကို တရားခံလုပ္ထားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဇူ လိုင္လ (၇) ရက္က အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပခိုင္းပါတယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးက အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကို ေျပာျပပါေတာ့မယ္။ အရင္က ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တက္ခါစတြင္ စိတ္၀မ္းကြဲေနၾကတာ မေပၚေအာင္လို႔ ဖံုးဖံုးဖိဖိ ေျဖခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္အမွန္မွာ ထို (၇) ရက္ေန႔က အသံလႊင့္႐ံုရွိလူစုထဲမွ တဦးတေယာက္က ဒီသမဂၢအေဆာက္အဦႀကီးဟာ သူပုန္ဌာနခ်ဳပ္ျဖစ္ ေနတယ္။ ဖ်က္ပစ္လွ်င္ ေကာင္းမယ္လို႔ စေျပာရာမွ ဖ်က္သင့္၊ မဖ်က္သင့္ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ (ေန၀င္း) ကို အသိေပးၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သေဘာတူလွ်င္ ဖ်က္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ ထိုစဥ္ ဗိုလ္ ေအာင္ႀကီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံ သူသြားၿပီးတင္ျပမယ္။ သေဘာတူမတူ အေျဖယူခဲ့မယ္ေျပာၿပီး၊ ကိုလွဟန္ကိုေခၚ၍ ကားျဖင့္ ထြက္သြားပါတယ္။ ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး အသံလႊင့္႐ံုသို႔ ျပန္လာၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သေဘာတူ လိုက္ၿပီဟုေျပာသျဖင့္ အသံလႊင့္႐ံုရွိ လူသိုက္တို႔ သမဂၢအေဆာက္အဦကို ဖ်က္ဖို႔ ပစၥည္းမ်ားစုၿပီး ဖ်က္လိုက္ပါ တယ္။ ထိုအေျဖကိုရၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးမပါဘဲ က်န္ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၀င္မ်ား
ထိုအေၾကာင္းမွန္ကို သိၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကို ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕႐ံုးခန္းသို႔ေခၚ၍ သမဂၢအေဆာက္အဦဖ်က္ ရန္ ကြၽန္ေတာ္သေဘာတူတယ္လို႔ ေျပာတာကို ကုိယ္သိၿပီးၿပီ၊ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္လူ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခ်င္ရင္၊ ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္မယ္ထင္ရင္ ကုိယ္ထြက္ေပးမယ္။ ကိုယ္ထြက္ရမလား၊ ကိုယ္လူထြက္ရမလား၊ ဆံုးျဖတ္ေပ ေတာ့ဟု ကြၽန္ေတာ္ကေျပာရာ သူထြက္ပါမယ္ဆိုၿပီး သူ႔အခန္းျပန္သြားကာ ထြက္စာတင္ခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တင္ျပတာကို မွန္ေၾကာင္းသက္ေသအေထာက္အထားမ်ား
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ဆရာႀကီးကို သမဂၢအေဆာက္အဦကို ဖ်က္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါေသး တယ္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးထံ ဆက္လက္သြားပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ႀကီး က အေျခအေနမ်ား တင္ျပပါတယ္။ တင္ျပရာတြင္ သမဂၢအေဆာက္အဦကိစၥ မပါပါ။ ျပန္ရန္ကား ေပၚတက္ပါတယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟိုကိစၥမေျပာရေသးဘူး
ဗိုလ္ေန၀င္း၏ ေနာက္ဆံုးေန႔ မ်က္ေျဖလကၤာစာတမ္းႀကီးမွာ ကာရန္မညီ၊ စာသားမေခ်ာ မုသာ၀ါဒလိမ္လံုးမ်ား သာျဖစ္ေလသည္။
ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔ ေသြးေခ်ာင္းစီး လူသတ္ပြဲႀကီးႏွင့္ပတ္သက္၍ …
(က) ဗိုလ္ေန၀င္းက ေစာေစာကမသိ ေသနတ္သံၾကားမွသိရသည္ဟု ေျဖရွင္းျခင္းသည္ လိမ္ညာေသာ မုသား သာျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားတို႔ ေဟာေျပာခ်က္ကို သူ႔ထံသို႔ ႀကိဳးမဲ့အသံဖမ္းစက္ျဖင့္ လႊင့္ေပးေနေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အသံကို စိတ္ဆိုးကာ သတ္ျဖတ္ခြင့္ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့သည္မွာ ဗိုလ္ေန၀င္းကိုယ္တိုင္ပင္ျဖစ္ သည္။
(ခ) ထိုစဥ္က တပ္ဦးမွ ပစ္မိန္႔ေပးရသူ ဗိုလ္စိန္လြင္ (ေနာင္သမၼတျပဳတ္) က မိမိသည္ ဗိုလ္ေန၀င္း၏ အမိန္႔အ ရ ပစ္မိန္႔ေပးခဲ့ပါသည္ဟု မဆလပါတီပ်က္ေသာအခါတြင္ ေျဖရွင္းထုတ္ေဖၚခဲ့သည္။
(ဂ) ေက်ာင္းသားမ်ားလက္ခ်က္ႏွင့္ ရဲ (၇) ဦး၊ (၈) ဦးဒဏ္ရာရရွိသည္ဟု ဗိုလ္ေန၀င္းက ေျပာသည္မွာလည္း လိမ္ညာေသာ မုသားသာျဖစ္သည္။ အေဆာင္၀င္းတံခါးမွန္သမွ်ကို ေက်ာင္းသားမ်ားက ပိတ္ထားခိုက္ ျပင္ပရွိ စစ္တပ္က ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခ်ိန္တြင္ တကၠသိုလ္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ရဲတေယာက္မွမရွိ။ ေက်ာင္းသားတို႔က ရဲ တို႔အား ရန္ျပဳရန္မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။
(ဃ) တကသေဆာက္အဦမ်က္ႏွာၾကက္တြင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို သတ္ျဖတ္ရန္ဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ အေဆာက္အဦးႀကီးကို ဖ်က္ေစအမိန္႔ေပးသူမွာ ဗိုလ္ေန၀င္းျဖစ္သည္။ မဖ်က္ရန္ ဟန္႔တားေလဟန္ေျပာေသာ ဒုတိယကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးလည္း တာ၀န္ရွိေပသည္။
(င) တသကကို ဖ်က္ဆီးၿပီး ေနာက္တေန႔နံနက္တြင္ ဘာေၾကာင့္ဖ်က္ရသည္ဟု ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၏ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီသည္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ဘ၀ကိုျပင္ရမည့္ တာ၀န္သည္ မိမိတို႔အေပၚ တြင္ က်ေရာက္ေနသျဖင့္ တပ္မေတာ္၏ အားတစ္စိတ္တေဒသကိုသံုး၍ ေျဖရွင္းလိုက္ရျခင္းသည္ဟု သတင္း စာတို႔မွ ေရးသားထုတ္ျပန္ခ်က္တို႔ကို ေလ့လာၾကည့္ပါက ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္ေန၀င္းက မိမိမသိ ပါ။ မိမိပါ၀င္ျခင္းမရွိပါဟု ေျပာသည္မွာ လယ္ျပင္တြင္ ဆင္သြားသကဲ့သို႔ ထင္ရွားေနေသာ မုသားသာျဖစ္ပါ သည္။
(စ) ယခုျဖစ္ပ်က္သည့္ကိစၥသည္ ေက်ာင္းသားကိစၥတခုတည္းမဟုတ္ဘဲ၊ ႏိုင္ငံေရးအေမွာင့္ပေယာဂမ်ား ဖမ္း စားတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရိပ္စားမိပါတယ္ဟု ဗိုလ္ေန၀င္း၏ သမဂၢဖ်က္ရေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္အသံလႊင့္ ခ်က္၌ ေက်ာင္းသားမ်ားေနာက္ကြယ္မွ ဗကပတို႔ ပါေလဟန္ေျပာသည္မွာလည္း လိမ္ညာလီဆယ္ခ်က္ပင္ျဖစ္ သည္။ ထိုအခ်ိန္က ဗိုလ္ေန၀င္းက ၿမိဳ႕ေပၚရွိ လက္နက္ခ်ဗကပမ်ားကို သိမ္းသြင္းကာ ေတာတြင္းရွိ ဗကပမ်ား အလင္း၀င္ရန္ စကားကမ္းလွမ္းေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားတို႔လႈပ္ရွားမႈသည္ ျပင္ပ ပေယာဂမပါသည္ကို သိပါလ်က္ သတ္ျဖတ္မႈႀကီးႏွင့္ ဖ်က္ဆီးမႈႀကီးကို လူထုကလက္ခံေအာင္ လီဆယ္ေျပာဆိုခ်က္သာျဖစ္သည္။
(ဆ) ေက်ာင္းသားမ်ားအား သတ္ျဖတ္ၿပီးေနာက္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အေျပာဘ၀မွာ နစ္မြန္းေစျခင္းအားျဖင့္ အ လုပ္ပ်က္ကြက္ေအာင္ ရည္စူးၿပီး တမင္လုပ္ေနၾကတယ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ ဘာမွ မျပာလို ေတာ့ပါဘူး။ အနည္းဆံုး ဓားကို ဓားခ်င္း၊ လံွကို လွံခ်င္း ရင္ဆိုင္ဖို႔သာ ရွိပါေတာ့တယ္ဟု ေျပာသည္မွာ ေဒသ သံႏွင့္ တုန္ရီေနသည္ကို ၾကားရသူလူထုက သိရွိနားလည္ၾကသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းရာထူးမွ ဆင္းေပးရေသာ ၈၈ ခုနစ္က “စစ္တပ္ဆိုတာ ပစ္ရင္မွန္ေအာင္ပစ္တယ္၊ မိုးေပၚေထာင္ၿပီး ေျခာက္တာမပါဘူး၊ ေနာင္ကို ဆူဆူပူပူ လုပ္တဲ့သူေတြေတာ့ မသက္သာဘူးလို႔သာ မွတ္ေပေတာ့” ဟု ေျပာေသာမိန္႔ခြန္းႏွင့္ တသံတည္းျဖစ္သည္ကို လူထုက ေနာေၾကေနၿပီျဖစ္သည္။
(ည) ထိုစဥ္က လက္ေတြ႔ သတ္ျဖတ္႐ံုမွ်သာမက ႏႈတ္မွလည္း စစ္ေၾကညာခဲ့ပါလ်က္ ေနာက္ပိုင္းမွ သူသတ္ သည္ ငါသတ္သည္၊ သူဖ်က္သည္ ငါဖ်က္သည္ဟု တဦးအေပၚ တဦးလက္ညိႇဳးထိုး၍ ေဖၚေကာင္လုပ္ၾကေစ ကာမူ၊ ေခါင္းေရွာင္ေစကာမူ၊ ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ အဓိကတရားခံသာျဖစ္သည္ကို လူထုက ေမ့မရႏိုင္ေပ။
မည္သို႔ဆိုေစ ယခုအခါ ‘ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္’ ေခၚ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔ ေသြးေျမက်ခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားအေရး ေတာ္ပံုႀကီးသည္ ယခုအခါ ၄၇ ႏွစ္သို႔ တိုင္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း လူထုတရပ္လံုးသည္ ထိုေသြးစြန္းခဲ့ရေသာ ဇူ လိုင္လ (၇) ရက္ေန႔ကို ဦးေႏွာက္က ေမ့ေပ်ာက္သြားသည့္တိုင္ ႏွလံုးသားက ဥဒါန္းမေက် အစဥ္သတိရလ်က္ ရွိေနမည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္တည္း။ ယခုအခါ၌လည္း ဗိုလ္ေန၀င္း၏ မ်ဳိးဆက္သစ္လက္ပါးေစ စစ္အာဏာရွင္တို႔ သည္ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီး ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္တိုက္ပြဲေနေသာ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္း သားမ်ားပါ၀င္သည့္ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးအား နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ၿဖိဳခြင္းရန္ ဆင္ၾကံၾကံလ်က္ရွိရာ ေတာ္လွန္ေရး သတိ အစဥ္ရွိေစရန္ တပ္လွန္႔ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။
ဒီမုိကေရစီီအေရးေတာ္ပံုးႀကီး လံံုး၀ (လံံုး၀) ေအာင္ရမည္။