Friday, May 18, 2012

PDF ျပဳလုပ္ၿပီးစာအုပ္မ်ား




ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ - ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွလြတ္ကင္းေရး 
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ - ျမန္မာျပည္ကလာတဲ့စာ 
ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ (၁၉၄၇) 
ႏု-အက္တလီစာခ်ဳပ္ (၁၉၄၇) 
သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းမိန္႔ခြန္း (ႏိုင္ငံေရးစာေပ) 
ေအာင္ဆန္းေပးတဲ့ျမန္မာျပည္ (ႏိုင္ငံေရးစာေပ) 
အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏အတၳိဳပတၱိအက်ဥ္း (ႏိုင္ငံေရးစာေပ) 
ရန္ကုန္ကိုကိုင္လႈပ္ေသာထို ၇ ရက္ (ႏိုင္ငံေရးစာေပ)
ရွစ္ေလးလံုးျပကၡဒိန္ (ႏိုင္ငံေရးစာေပ)  
အေရးေတာ္ပံု ၄ ေစာင္တြဲ (ႏိုင္ငံေရးစာေပ)
သားသတ္သမား (ႏိုင္ငံေရးစာေပ) 
၇ ဇူလိုင္ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပံု 
လူရွင္သခၤ်ိဳင္းမ်ားအေၾကာင္း (ႏိုင္ငံေရးစာေပ) 
ဦးသန္႔အေရးအခင္း (ႏိုင္ငံေရးစာေပ) 
ေမာင္စိုးခ်ိန္ - လွပေသာေသနတ္သံ   
သခင္ေက်ာ္စိန္ - မွတ္မိသမွ်ကိုေအာင္ဆန္းေက်ာင္းသားဘ၀ 
ေအာင္သန္း - ေအာင္သန္း၏ေအာင္ဆန္း 
အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားအသင္း - အာဆီယံပဋိဥာဥ္စာတမ္း 
ျပည္သူ႕လြတ္ေတာ္ဆိုင္ရာဥပေဒ (ႏိုင္ငံေရးစာေပ)
ျပည္သူ႕လြတ္ေတာ္ဆိုင္ရာဥပေဒ ၂ (ႏိုင္ငံေရးစာေပ)  
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ (တကသ) 
ခ်စ္ဦးညိဳ - ၀ိဇိတာ၀ီ 
ခ်စ္ဦးညိဳ - လကၤာဒီပခ်စ္သူ 
ခ်စ္ဦးညိဳ - နဂါးေခါင္းဗ်ပ္ေစာင္း 
ခ်စ္ဦးညိဳ - စကၠရုႏွင့္ဘဒၵါ  
ျမသန္းတင့္ - လူေလးသို႔ေပးစာမ်ား
ျမသန္းတင့္ - ဘ၀ေနနည္းအႏုပညာ
ျမသန္းတင့္ - ေလရူးသုန္သုန္ (ပထမတြဲ) 
ျမသန္းတင့္ - ေလရူးသုန္သုန္ (ဒုတိယတြဲ) 
ျမသန္းတင့္ - ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း (ပထမတြဲ) 
ျမသန္းတင့္ - ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း (ဒုတိယတြဲ) 
ျမသန္းတင့္ - စာေရးျခင္းအတတ္ပညာ 
ျမသန္းတင့္ + သိန္းေဖျမင့္ - ႏြံ႕ထဲကၾကာ 
မင္းသိခၤ - ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ပ်ားစြဲေသာမုတ္ဆိတ္
မင္းသိခၤ - ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ၿမိဳင္မဟာမျမေလး
မင္းသိခၤ - ေပတလူ
မင္းသိခၤ - ပု႑ားဘကြန္း ၁
မင္းသိခၤ - ပု႑ားဘကြန္း ၂
မင္းသိခၤ - ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေမာင္ဘခ်စ္ ၁
မင္းသိခၤ - ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေမာင္ဘခ်စ္ ၂
မင္းသိခၤ - မိုးႏွင့္အတူ
မင္းသိခၤ - ေျမေလွ်ာက္၀ိဇၹာေရႊျမသာ ၁
မင္းသိခၤ - ေျမေလွ်ာက္၀ိဇၹာေရႊျမသာ ၂
မင္းသိခၤ - ေျမေလွ်ာက္၀ိဇၹာေရႊျမသာ ၃
မင္းသိခၤ - ေရေမ်ာကမ္းတင္ေအာင္ဗဒင္           
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ - ေႏြကႏာၱဦး
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ - ေမာင့္ဘ၀ညအလားကြယ္  
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ - ဤေျမမွသည္
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ - သူငယ္ခ်င္းလိုပဲဆက္၍ေခၚမည္ခိုင္
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ - လြမ္းေတးမဆံုးေစႏွင့္ေစာသခင္
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ - မ်က္ရည္ေလာကမ်ား၏ဟိုမွာဘက္
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ - မိုးေတြရြာမွျဖင့္လွ်င္ကြယ္
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ - မိုးညအိပ္မက္ျမဴ
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ - ႏွင္းေငြ႕တစ္ေထာင့္မိုးတစ္ေမွာင့္
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ - လြမ္း
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ - ညီမေလးရယ္စိုးရိမ္မိတယ္   
တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ - ခိုင္ 
ဦးႏု - မိတၱဗလဋီကာ   
ႏိုင္ပန္းလွ - ရာဇဓိရာဇ္အေရးေတာ္ပံုက်မ္း 
ဓမၼိကဘသန္း - ေယာနသံဇင္ေယာ္    
ဒဂုန္တာရာ - ေမ 
ဒဂုန္တာရာ - ရုပ္ပံုလႊာ 
နတ္ႏြယ္ - ေရာမကမိန္းမပ်က္ 
နတ္ႏြယ္ - ဒက္ဇယ္လာ 
နတ္ႏြယ္ - ကမာၻ႕စာေပအေၾကာင္းတေစ့တေစာင္း 
နတ္ႏြယ္ - တဖန္ျပန္၍မႏိုးေသာေ၀ဒနာ 
ေမာင္ထြန္းသူ - ရဲတိုက္ (ဒုတိယတြဲ) 
သိန္းေဖျမင့္ - သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသား (ပ) 
သိန္းေဖျမင့္ - သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသား (ဒု) 
ေဖျမင့္ - တန္ဖိုးထားအပ္ေသာအရာမ်ား
လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္ - ပန္းၿမိဳင္လယ္ကဥယ်ာဥ္မွဴး 
ပါရဂူ - ညီေတာ္မင္းနန္ 
ပါရဂူ - အမၸပါလီ 
ပါရဂူ - ရာဇာႏွင့္ သာသနာ  
ပါရဂူ - သမိုင္းပံုရိပ္ 
ပါရဂူ - သိဒၵတၱ 
ပါရဂူ - ဓမၼစကား 
ပါရဂူ - ပိယဒသီ 
ပါရဂူ - မဟာက၀ိ 
ပါရဂူ - ဘ၀ခရီးသည္ 
ပါရဂူ - သူလိုဘုရင္ 
လယ္တီဆရာေတာ္ - ၀ိနယသံခိပ္လက္စြဲ 
လယ္တီဆရာေတာ္ - ၀ိနယသံခိပ္က်မ္း 
လယ္တီဆရာေတာ္ - ၀ိဇၹာမဂ္ဒီပနီ 
နႏၵာမိုးၾကယ္ - သိမွတ္ဖြယ္ရာျမန္မာလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ ၁၀၀
ခင္ခင္ထူး - မအိမ္ကံ 
ေသာ္တာေဆြ - ဘေႏာၱၾကက္သူခိုး 
နႏၵာသိန္းဇံ - မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းႏွင့္ခရီးသြားျခင္း 
နႏၵာသိန္းဇံ - ေနာင္တကင္းရာသို႔ 
နႏၵာသိန္းဇံ - ခေရာင္းလမ္းကိုျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း 
နႏၵာသိန္းဇံ - ေျပာရင္းေျပာေနမည့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ 
လူထုစိန္၀င္း - လူငယ္ႏွင့္အခ်စ္
လူထုစိန္၀င္း - လူငယ္ႏွင့္တာ၀န္ယူစိတ္
လူထုစိန္၀င္း - ပထမတန္းစားစိတ္ဓာတ္
လူထုစိန္၀င္း - ရွက္စိတ္  
သိပၸံေမာင္၀ - ေအာက္စဖို႔ဒ္ခရီးသြားမွတ္တမ္း   
တာရာမင္းေ၀ - အမွတ္တရစာစုမ်ား 
တာရာမင္းေ၀ - ေရႊအေတာင္ပံမွာဒဏ္ရာေတြျပန္ေကာင္းလာတဲ့တစ္ေန႔ 
တာရာမင္းေ၀ - ေမွာ္ဆရာရဲ႕ေက်ာင္းစာအုပ္ 
တာရာမင္းေ၀ - ေနရဲ႕အက်ၤ ီ 
တာရာမင္းေ၀ - ေကာင္းကင္အေၾကြေကာက္တဲ့လက္ 
တာရာမင္းေ၀ - အေရွ႕ၿမိဳ႕ရိုးမွမိုးေရစက္မ်ား 
တာရာမင္းေ၀ - ၿပိဳင္ျမင္းတို႔ရဲ႕ခြာသံ 
လင္းယုန္သစ္လြင္ - ဓမၼ၀ိလာသ 
ေဒါက္တာသန္းထြန္း - ျမန္မာဆိုတာ 
ေဒါက္တာသန္းထြန္း - သမိုင္းႏွင့္စကားေျပာျခင္း 
ေတာ္ဖုရားေလးေအာင္ေဇ - ရတနာပံုမွရတနာဂီရိသို႔ 
ခ်စ္စံ၀င္း - ဤခရီးနီးသလား 
ခ်စ္စိန္လြင္ - ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္မွတ္တမ္းမ်ား 
ဂ်ဴး - ရာဇ၀င္ထဲမွာေမာင့္ကိုထားရစ္ခဲ့
ဂ်ဴး - ၀တၳဳတို ၃၆ ပုဒ္ 
ဂ်ဴး - မိန္းမတစ္ေယာက္၏ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္ 
ဂ်ဴး - အမွတ္တရ
ဂ်ဴး - ခ်စ္သူလား စကားတစ္ပြင့္ပြင့္ခဲ့တယ္
ဂ်ဴး - နံရံ၏အျခားတစ္ဖက္
ဂ်ဴး - လေရာင္ေအာက္ဘက္မိုင္အေ၀းမွာ
ဂ်ဴး - ၾကယ္ေၾကြတို႔၏အေတာင္ပံ
ဂ်ဴး - ၾကယ္စင္တံတားကမ္းပါးႏွင္းျဖဴ 

Thursday, May 17, 2012

အတၱအက်ဥ္းသား (တာရာမင္းေ၀ အမွတ္တရ)

ငါသည္ တစ္ခါက ဖေယာင္းတိုင္ကဲ့သို႔ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္.......
မီးေတာက္ကို ခ်စ္ေလသည္။

ငါတို႔သည္.......လူသားမ်ားျဖစ္၏။
လက္ဖ၀ါးတြင္ အမွားလကၡဏာပါေလသည္။

မိုး၏အျမင့္ကိုမသိ......ဟု
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္ရွိ၏။
အမွန္ကား
ေျမ၏အနက္မွာပင္ ေ၀၀ါးဆဲ။

၀င္သက္ႏွင့္ ယူခဲ့သမွ်
ထြက္သက္ႏွင့္ျပန္ေပးရမည္။
ဒါ........ကမာၻအစရဲ႕
ပထမ သီအိုရီပဲျဖစ္သည္။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒိုင္းႏွင့္ကာထားၿပီးမွ
သူတစ္ပါးကို ဓားျဖင့္ရြယ္ရဲလွ်င္
သူရဲေကာင္းဟု မေခၚထိုက္။

တစ္ခါက
ဤလက္တို႔ အလံလုခဲ့ၾက၏။
ထို.......ဆုတံဆိပ္
ယခု ဘယ္ဆီမွာခ်ိတ္မည္နည္း။

ငါကေတာ့ (ရမည္ဆိုပါလွ်င္)
ေသလြန္ၿပီးခါမွ
အင္အားတစ္စ ျပန္ယူသံုး
ငါ့အေခါင္းကို ငါပဲ ဖံုးသြားခ်င္ေတာ့၏။

တံတား


ေျခလွမ္းတစ္ခ်က္
ေရွ႕ဆက္ဖို႔ ခက္ေနခ်ိန္မွာ
သူက လည္စင္းၿပီးခင္းရွာတယ္...
ဖ၀ါးမ်ားစြာ လိုရာေရာက္ဖို႔
သူ႕ဘ၀နဲ႔ ေပါင္းကူးေပးတယ္...
သိမ့္ေမြ႕စြာေလွ်ာက္ေလွ်ာက္
ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ပဲ နင္းနင္း
သူ႕ကိုသူ ျဖန္႔ခင္းလို႔
အၿပံဳးမပ်က္ ၀ပ္ဆင္းေပးတယ္...
သိပ္၀မ္းနည္းဖို႔ေကာင္းတာက
သူ႕ရင္ဘတ္ေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္လို႔
လိုရာခရီးေပါက္ၾကတဲ့အခါ
အၿပံဳးသဲ့သဲ့နဲ႔
ေခါင္းတစ္ခ်က္ေလာက္ ငဲ့ၿပီးေတာ့မ်ား
အသိအမွတ္ျပဳေလမလားလို႔
အႀကိမ္ႀကိမ္ ေမွ်ာ္လင့္မိေပမယ့္
ေနာက္ခိုင္းထားတဲ့ ေက်ာျပင္ေတြကိုသာ
နာက်င္စြာ လက္ခံရၿမဲပါေလ...။

ေလးျဖဴရဲ႕ အေဖ

ဒီပံုရိပ္ေတြကို ျမင္ရတဲ့ ျမန္မာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အရမ္းကို တန္ဖိုးရွိပါတယ္

ငါ့ေလွ ငါ့ေလွာ္ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေရာက္

တိုင္ထိပ္က....
ရုန္းရင္းကန္ရင္း ပ်ံေနရတဲ့အလံမွာ
စစ္ဖိနပ္ရာ ထင္ေနတယ္။

လိပ္ျပာျဖစ္ႏိုင္သူမ်ားလည္း
ပိုးတံုးလံုးဘ၀နဲ႔ ေရတိမ္နစ္ခဲ့။

လြပ္လပ္ခြင့္လား
ဖိနပ္ခၽြတ္နားအထိေတာ့
ေပါလစ္တိုက္ေပးမယ့္သူေတြအျဖစ္
ေခါင္းငံု႔၀င္ခြင့္ေပးပါလိမ့္မယ္။
စည္းေပၚမွာေတာ့
ဥပေဒမ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔
ဆာေလာင္ေနတဲ့ ဓားတံုးတံုးေတြက
ကၽြံထြက္လာမယ့္ လက္ေတြဆို ျဖတ္ဖို႔အသင့္။

လက္ပူတိုက္အမတ္တစ္ေယာက္ကေတာ့
ေနာက္ျပန္လဲေတာ့မယ့္ အေနအထားကိုေတာင္
ရင္ေကာ့ေနဟန္ေဆာင္ၿပီး
ထံုးစံအတိုင္း ေအာ္လိုက္တယ္
ငါ့ေလွငါေလွာ္ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေရာက္တဲ့
ခရီးသည္ေတြရဲ႕ ဘ၀ကိုေတာ့ေမ့ေနတယ္။

စိတ္၀င္စားဖို႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္
ၿပိဳက်ၿပီးသားအရာကို
ဘယ္လိုထပ္ၿပီး ၿဖိဳခ်ရမလဲ။

စိတ္နာဖို႔လည္းေကာင္းတယ္
အငို၀ၿပီးသားလူေတြ
ဘယ္လိုထပ္ၿပီးငိုရမလဲ။

ၾကယ္ေတြေၾကြေနတဲ့ တိုင္းျပည္


ၾကယ္ဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ အလင္းေရာင္ရွိတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေနရာဟာ ျမင့္မားတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးပဲ။ ရာသီဥတု ၾကည္လင္တဲ့ ညေတြဆိုရင္ အေရာင္လက္ေနတဲ့ ၾကယ္ေတြဟာ စိန္ေတြလိုပဲ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လက္ေနတယ္ဆိုတာ လူတိုင္း သိၾကသလို၊ျမင္လည္း ျမင္ဖူးၾကပါတယ္။

က်မတို႔တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့လူငယ္မ်ားစြာဟာလည္းၾကယ္ေတြလိုပါပဲ။

ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းအထင္အရွားရွိၾကတယ္။ ဉာဏ္ပညာထက္ျမက္တယ္။ စိတ္ဓာတ္ျမင့္မားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္၀မ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းတာက အဲ့ဒီၾကယ္ေတြဟာ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ေၾကြေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မက ၾကယ္ေတြ ေၾကြေနတဲ့တိုင္းျပည္လို႔ နာမည္ေပးထားတယ္။

၁၉၈၈ ခု စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္ ေန႔ကအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေျပာလိုက္တာနဲ႔လူတိုင္းျမင္ဖူးျပီးသား ျဖစ္တဲ့ ဓာတ္ပံုတပံု အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

အဲဒီ ဓာတ္ပုံက ေသနတ္မွန္ျပီးဒဏ္ရာရေနတဲ့ အက်ႌအျဖဴလံုခ်ည္အစိမ္းနဲ႔ ေက်ာင္းသူေလးကို ဂ်ဴတီကုတ္အျဖဴ၀တ္ ထားတဲ့ ဆရာ၀န္ႏွစ္ဦးက ဆြဲေျပးေနတဲ့ပံုပါ။
ဒီဓာတ္ပံုကိုမျမင္ဘူးတဲ့လူမရွိပါဘူး။ ျမင္တဲ့လူတိုင္း ခံျပင္းေဒါသ ျဖစ္ၾက ပါတယ္။ အဲဒီဓာတ္ပံုထဲက ဆရာ၀န္ႏွစ္ဦးဘယ္ကိုေရာက္သြားတယ္ဆိုတာ သိတဲ့လူနည္းမယ္လို႔လည္း က်မထင္ပါ တယ္။ေရွ႕ကေနေက်ာင္းသူေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ဆြဲမထားတဲ့ဆရာ၀န္ရဲ႕ နာမည္က ေဒါက္တာေစာလြင္၊ ေခါင္းကိုမထား တဲ့ဆရာ၀န္က ေဒါက္တာမင္းသိန္းျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ပညာခြ်န္သူေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။

ေဒါက္တာေစာလြင္ဟာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေအာင္တုန္းက သဃၤန္ကြ်န္းတျမိဳ႕နယ္လံုးမွာ ပထမ ရခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အစ္မ
ကလည္း ဆရာ၀န္ပါပ။ဲ ေဒါက္တာမင္းသိန္းကလည္း ေဆးေက်ာင္းမွာ ထိပ္တန္းကေက်ာင္းသားပါ၊ သူ႔ညီ ကုိဝင္းသိန္းလည္း ဆရာ၀န္ တေယာက္
ပါပဲ၊ သူတို႔ရဲ႕ဖခင္ကလည္း ဌာနတခုကညႊန္ၾကားေရးမွဴး အဆင့္ရွိတဲ့သူပါ။

ေဒါက္တာမင္းသိန္းဟာ စစ္အာဏာသိမ္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေတာခိုသြားခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသား မ်ားဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး(ABSDF) မွာေဆးမွဴးတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပီး တာ၀န္နဲ႔ ျပည္တြင္းကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ခင္ညြန္႔က ေတာတြင္းက ျပန္ေရာက္လာသူေတြအေနနဲ႔ န၀တ ကို သတင္းပို႔ဖို႔ လိုေၾကာင္း၊ သတင္းပို႔လာခဲ့လ်ွင္ အေရးမယူပါေၾကာင္း သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲကေန ေျပာတာေၾကာင့္စိုးရိမ္တတ္တဲ့ ေဒါက္တာမင္းသိန္းရဲ႕ အေဖက သူကိုယ္တိုင္စစ္ေဒသကို အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေဆးဖို႔ မေခၚခင္မွာ ေဒါက္တာမင္းသိန္း က ေဒါက္တာ ေစာလြင္ကို သူတာ၀န္နဲ႔ ျပန္လာေၾကာင္းကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တေန႔မွာ ေဒါက္တာမင္းသိန္းကိုေမးျမန္း စရာရွိတယ္ဆိုျပီး ေခၚသြားပါေတာ့တယ္။

တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေဒါက္တာမင္းသိန္းကို ေထာက္လွမ္းေရးစခန္းကေန ျပန္လာပို႔ေပးပါတယ္၊ မိဘေတဆြ ီေသခ်ာအပ္ႏွံသြားခဲ့ပါတယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း ေဒါက္တာ မင္းသိန္းတေယာက္ ေျခလက္ေတြေဖာေယာင္ျပီး ဆီးမသြားႏုိင္ေတာ့ပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ကို၀င္းသိန္း (ေဒါက္တာ မင္းသိန္းရဲ့ညီ)က ေဒါက္တာ ေစာလြင္တို႔ ေမာင္ႏွမကို အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္၊ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ေရာက္လာေတာ့ ေဒါက္တာ မင္းသိန္းက ေျပာျပပါတယ္။ သူ႔ကို ေထာက္လွမ္းေရး က ေဆးတလံုး ထိုးေပးလိုက္တယ္တဲ့၊ ဘာေဆးလဲဆိုတာေတာ့ မေျပာဘူးတဲ့၊ သူအခုျဖစ္ေနတာေတြက အဲဒီ ေဆးေၾကာင့္ျဖစ္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အခုသူ ဗိုက္ၾကီးတင္းေနျပီး အသက္႐ႈရတာ ၾကပ္ေနတယ္လို႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ေဒါက္တာေစာလြငန္ ႔ဲ ကို၀င္းသနိ ္းကေဆးရုံတင္ဖို႔ စီစဥ္ေနစဥ္မွာပဲ ေထာက္လွမ္းေရးက ေဆရံတု င္မယ္ဆုရိ င္ စစ္ေဆးရုံကိုပဲ တင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း၊ စစ္ေဆးရုံမွာကုသဖို႔ စီစဥ္ထားေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလာပါတယ္။ ေဒါက္တာမင္းသိန္းက စစ္ေဆးရုံမွာဆိုရင္ ေဆးကုမခံႏုိင္ဘူးလို႔ဆိုျပီး အိမ္မွာပဲေနမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ေဒါက္တာ ေစာလြင္နဲ႔ကို၀င္းသိန္းတို႔ကပဲ ကုသေပးခဲ့ပါတယ္။ ေဒါက္တာ မင္းသိန္းဟာ ဘယ္ေဆး႐ုံကိုမွ တက္ေရာက္ကုသျခင္းမရွိခဲ့ဘဲေနာက္တေန႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။

ေဒါက္တာ မင္းသိန္းဆံုးလွ်င္ဆံုးျခင္း ေဒါက္တာ ေစာလြင္နဲ႔ ကို၀င္းသိန္းတို႔က သူတို႔ရဲ႕ ဆရာ ဆရာဝန္ႀကီး တဦးကိုအေၾကာင္းၾကားၿပီး အဲဒီ ဆရာႀကီးနဲ႔အတူ ရင္ခြဲစစ္ေဆးခဲ့ၾကပါတယ္၊ အေျဖကေတာ့ ေက်ာက္ကပ္ အရမ္းႀကံဳ႕သြား တာတဲ့။ ေဒါက္တာ ေစာလြင္တို႔က မ်က္ျမင္သက္ေသ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါကို သိသြားတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးက ရင္ခြဲ စစ္ေဆးတဲ့ ဆရာ၀န္ၾကီးကိုမေပါက္ ၾကားေစရပါဘူးဆိုျပီး လက္မွတ္ထိုးခိုင္းခဲ့လို႔ ထိုးခဲ့ရျပီး ေဒါက္တာ ေစာလြင္က ေတာ့
ထြက္ေျပးခဲ့ရပါတယ္။ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ထြက္ေျပးရတဲ့အတြက္ သူ႔ကို အားထားေနရတဲ့ ဆင္းရဲသားလူနာေတြ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကရတာ
က်မမ်က္ျမင္ပါ၊ အဲဒီအခ်ိန္က ေဒါက္တာေစာလြင္ေဆးခန္းမွာ က်မကူလုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္၊ ဆင္းရဲတဲ့လူနာေတြကို ပိုက္ဆံမယူတဲ့အျပင္ သူ႔ရဲ႕ေဆးဝါးေတြကိုပါ ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ ကင္ဆာ ေ၀ဒနာရွင္ တဦးကိုလည္း ေဆးဖိုး၀ါးခ အကုန္ခံျပီး ေဆးကုသ ေပးခဲ့တာက်မေရွ႕တင္ပါ။

၁၉၉၄ ခုႏွစ္ထဲမွာ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ေၾကာင့္ ပင္စင္ေပးခံခဲ့ရတဲ့ သူ႔ရဲ႕အေဖႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ တိမ္းေရွာင္ေနတဲ့ ေဒါက္တာေစာလြင္ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္၊ ဘာမွထူးျခားမႈမရွိတဲ့အတြက္ ေထာက္လွမ္းေရး ေမ့ေနေလာက္ျပီဆိုျပီး အစိုးရေဆးရုံမွာ အလုပ္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဧရာ၀တီတိုင္း ဘိုကေလးျမိဳ႕နယ္ အတြင္းက တိုက္နယ္ေဆးရုံတ႐ုံမွာ တာ၀န္က်ခဲ့ပါတယ္၊ အစပိုင္းမွာ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရး က မၾကာခဏ စစ္ေဆး ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။

၁၉၉၅ ခုႏွစ္ထဲမွာ စစ္ေမးတာ ပိုစိပ္လာျပီး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္လည္း ပိုျဖစ္လာပါတယ္၊ မခံႏုိင္တဲ့အဆံုးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခတၱ လြတ္ေျမာက္စဥ္မွာ ေတြ႔ရေအာင္ ခြင့္ယူျပီးရန္ကုန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အန္တီနဲ႔မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘိုကေလးကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ဘိုကေလးကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မ၀တ အတြင္း ေရးမွဴးက ေခၚလို႔သြားတဲ့အခါမွာ မ၀တ ရုံးခန္းတြင္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ၃ ေယာက္နဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေတြ႕ဆံုခဲ့ ရပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ေဒါက္တာ ေစာလြင္တေယာက္ ညွဳိးညႇဳိးငယ္ငယ္နဲ႔အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ အတူေနသူေတြရဲ့ ေျပာျပခ်က္အရ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ဟာ စိတ္ဒုကၡေရာက္စရာရွိေနပံု ရပါတယ္၊ သိသိသာသာ စကားနည္းသြားတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ေမးရင္လည္း စကားလႊဲသြားျပီး ဘာမွေသခ်ာမေျပာခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလို မေျပာတာကလဲဘယ္သူ႔ကိုမွ သူလိုမျဖစ္ေစခ်င္လို႔ မေျပာတာလို႔ ယူဆရပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ ခြင့္ဆက္ယူျပီး ပစၥည္းေတြသိမ္းဆည္းေနပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္၂ ရက္အၾကာမွာ ဆရာ ေဒါက္တာေစာလြင္ အခန္းက တိတ္ဆိတ္ေနျပီး လႈပ္ရွားသံမၾကားရလို႔ အတူေနသူေတြက စိုးရိမ္ျပီး တခါးဖ်က္၀င္ခဲ့ရာ သ႔ူကိုယ္သူ ဆြဲၾကိဳးခ် သတ္ေသေနခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ ေသဆံုးရျခင္း အတြက္ က်မတကယ္ ႏွေျမာ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ဆရာဟာ လူေတာ္လူေကာင္းတဦးပါ။

က်မတို႔ ဗမာျပည္မွာၾကယ္ေတြေၾကြေနပါတယ္၊ ဘယ္သူ႔မွာတာ၀န္ရွိပါသလဲ၊ အဖိုးတန္ သားေတြဆံုးရႈံးရတဲ့ မိဘေတြရဲ႕ခံစားခ်က္က ဘယ္ေလာက္မ်ားနာက်င္ေနမလဲ၊ က်မတို႔ရဲ႕အဖိုးတန္ လူငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား ဆံုး႐ႈံးေနရဦးမွာလဲ……။

အိပ္မက္ထဲက ေခါင္းေဆာင္

ဂႏၵီ....၇၆ႏွစ္၊ ဟို.......၅၅ႏွစ္တို႔ႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္းလို႔
တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕....ဟီးရီုးလက္ေတာက္ ေအာင္ဆန္း
နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ကို.....မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္
ၿပိဳလႈပ္ေအာင္စြမ္းခဲ့တယ္။

သူ႕အျဖဴေရာင္ သန္႔သန္႔အခ်စ္ေတြကို
အမည္းေရာင္ေအာက္ခံေခတ္မွာ
ထင္ဟပ္ ၾကည့္ခြင့္ရေတာ့
သမိုင္းတစ္ခုဟာ ရင္သပ္ရႈေမာ။

ကြာတယ္.........မိုးနဲ႔ ေျမလိုကြာတယ္
ကြာတယ္...........သူခိုးနဲ႔ အေဖလိုကြာတယ္
တံေတြးခြက္ထဲမွာ ေမ်ာရင္း
ေသြးကြက္ထဲမွာ ေတာနင္းလို႔
သိုက္တူးေနၾကတဲ့ သူေတြၾကားမွာ
၀တၳဳဇာတ္ေကာင္ဆန္ဆန္
ငါးမူးတန္းကေန ရုပ္ရွင္ၾကည့္ခဲ့တဲ့ သူ႔ကိုလြမ္းတယ္။

မထူးဆန္းေပမယ့္ ထူးဆန္းတယ္
အာဇာနည္ေန႔မွာ
အာဇာနည္တစ္ေယာက္ပါတဲ့ အက်ၤ ီေတြ
အာဇာနည္ကုန္းေပၚ ၀င္ခြင့္မရခဲ့ဘူး။

ေၾသာ္..........
လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ
အဖေသြးနဲ႔ စိုက္ခဲ့တဲ့ပန္း
သားတို႔ နမ္းခြင့္မရလိုက္ဘူး။

Wednesday, May 16, 2012

ငါေစာင့္ေနပါတယ္....


 ငါ့ဘဝထဲဝင္လာၿပီး
ငါ့ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့မႈ၊ ဝမ္းနည္းနာက်င္မႈေတြကို
အတူမွ်ေဝခံစားေပးႏိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ငါေစာင့္ေနတယ္။

အခ်ိန္အၾကာႀကီး ငါ့ေစာင့္ေနခဲ့လို႔
ေစာင့္ရက်ဳိးနပ္ေအာင္
ငါ့ကိုပိုတန္ဖိုးထားတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ငါေစာင့္ေနတယ္။

ကုန္ဆံုးသြားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ငါ့အနားမရွိႏိုင္ေပမယ့္
ငါ့ရဲ႕မနက္ျဖန္တိုင္းအတြက္ ငါ့လက္ကိုတဲြၿပီး
အတူေလွ်ာက္လွမ္းမယ့္လူတစ္ေယာက္ကို ငါေစာင့္ေနတယ္။

ငါဟာ ၿပီးျပည့္စံုသူတစ္ေယာက္မဟုတ္မွန္း သိရက္နဲ႔ ငါ့ကိုႏွစ္သက္ၿပီး
ငါ့ရဲ႕ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြကိုပါ နားလည္းေပးတတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို
ငါ ေစာင့္ေနတယ္....။

တန္ရာတန္ေၾကး

ငါသည္ တစ္ခါက ဖေယာင္းတိုင္ကဲ့သို႔ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္.......
မီးေတာက္ကိုခ်စ္ေလသည္။

ငါတို႔သည္.....လူသားမ်ားျဖစ္၏။
လက္ဖ၀ါးမွာ အမွားလကၡဏာပါေလသည္။

မိုး၏အျမင့္ကိုမသိ......ဟု
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္ရွိ၏။
အမွန္ကား
ေျမ၏အနက္မွာပင္ ေ၀၀ါးဆဲ။

၀င္သက္ႏွင့္ ယူခဲ့သမွ်
ထြက္သက္ႏွင့္ျပန္ေပးရမည္။
ဒါ.....ကမာၻအစရဲ႕
ပထမ သီအိုရီပဲျဖစ္သည္။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒိုင္းႏွင့္ကာထားၿပီးမွ
သူတစ္ပါးကို ဓားျဖင့္ရြယ္ရဲလွ်င္
သူရဲေကာင္းဟု မေခၚထိုက္။

တစ္ခါက
ဤလက္တို႔ အလံလုခဲ့ၾက၏။
ထို.......ဆုတံဆိပ္
ယခု ဘယ္ဆီမွာခ်ိတ္မည္နည္း။

ငါကေတာ့ (ရမည္ဆိုပါလွ်င္)
ေသလြန္ၿပီးခါမွ
အင္အားတစ္စျပန္ယူသံုး
ငါ့အေခါင္းကို ငါပဲ ဖံုးသြားခ်င္ေတာ့၏။ ။

ပင္လယ္ေရးတဲ့စာ


ေရတံခြန္ႀကီးတစ္ခုလို ခုန္ခ်လိုက္ခ်င္တယ္

ျမင္းမိုရ္ေတာင္ကိုလည္း မိုးၾကိဳးးပစ္ခ်လိုက္ခ်င္ရဲ႕။

ေက်ာက္ျမင္း႐ုပ္ႀကီးလိုပဒပ္ရပ္ထခ်င္တယ္။
ပင္လယ္ကဗီးပင္ေတြလိုလည္းတ႐ွဲ႐ွဲေအာ္လိုက္ခ်င္တယ္။

ခုေတာ့....ဘယ္ျဖစ္ေတာ့မွာလဲ

သူမက

ငါ႔ကို

ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပဲ

လက္ပိုက္ရပ္ေနတဲ့....။